Βιγλί

Η ιστορία του χωριού ξεκινά περίπου πριν από μισή χιλιετία. Το Βιγγλί όσο και αν ακούγεται παράξενο είναι ένα χωριό που δημιουργήθηκε σαν αποτέλεσμα των δημοκρατικών ιδεών των πρώτων κατοίκων του που ήταν επαναστάτες της δημοκρατίας και της δικαιοσύνης.

Την εποχή εκείνη κυριαρχούσαν οι γαιοκτήμονες (τσιφλικάδες). Όπως είναι γνωστό και από άλλες περιπτώσεις στην Ελλάδα, οι τσιφλικάδες καταπίεζαν και εκμεταλλεύονταν αδίστακτα τους φτωχούς γεωργούς. Ήθελαν να διαιωνίζουν μια κατάσταση έντονων κοινωνικών διακρίσεων. Η καταπίεση δεν ήταν μόνο οικονομική αλλά και πολιτιστική, πνευματική και ψυχολογική. Η καταπίεση αυτή ήταν και η αιτία της δημιουργίας του χωριού.

Περίπου 6χλμ. μακριά από το Βιγγλί υπήρχε την περίοδο αυτή η κωμόπολης με το όνομα Βασιλικάδες (σήμερα υπάρχει χωριό στην ίδια ακριβώς περιοχή με το ίδιο όνομα). Στην κωμόπολη αυτή κατοικούσαν και οι γαιοκτήμονες.

Μία από τις πολλές απαιτήσεις που είχαν οι γαιοκτήμονες ήταν και η εξής: Απαιτούσαν από τον ιερέα του χωριού να μην τελεί την λειτουργία της ανάστασης αν οι ίδιοι δεν κατέφθαναν στην Εκκλησία. Ήταν σύνηθες φαινόμενο να καθυστερούν αρκετά να φθάσουν στην Εκκλησία όντας οι «άρχοντες» της περιοχής. Έτσι οι εκκλησιαζόμενοι υποχρεούνταν να περιμένουν την άφιξη των τσιφλικάδων.

Δύο αδέρφια από τους εκκλησιαζόμενους τα οποία κυριαρχούνταν από δημοκρατικές αξίες δικαιοσύνης και ισότητας αποφάνθηκαν στον ιερέα για να ξεκινήσει την λειτουργία της Αναστάσεως. Ο ιερέας από φοβία αρνούνταν να υπακούσει και έτσι τα δύο αδέρφια τον ανάγκασαν. Έπειτα από κάποιο χρονικό διάστημα κατέφθασαν και οι «άρχοντες». Αυτοί ζήτησαν εξηγήσεις από τον ιερέα για την ανυπάκουη πράξη του. Αυτός φυσικά εξήγησε ότι τον υποχρέωσαν τα δύο αδέρφια. Τότε οι γαιοκτήμονες μαζί με σωματοφύλακες επετέθησαν με βάρβαρο τρόπο κατά του ιερέα καταπατώντας ακόμη και τα ιερά. Με τον ίδιο αποτροπιαστικό τρόπο επετέθησαν και στα δύο αδέρφια. Η Εκκλησία την ιερή αυτή νύχτα της Ανάστασης μετατράπηκε σε πεδίο μάχης. Η Εκκλησία ήταν ο Άγιος Σπυρίδωνας. Ήταν λοιπόν αυτό το βράδυ της Ανάστασης του Κυρίου όπου ξέσπασε η οργή τόσων ετών από την μακροχρόνια καταπίεση. Το επεισόδιο αυτό ήταν απλά η αφορμή, τα αίτια ήταν βαθιά ριζωμένα στην ψυχή των καταπιεσμένων φτωχών γεωργών. Χρειάστηκαν απλά τα δύο αυτά αδέρφια όντας ασυμβίβαστοι επαναστάτες για να ξεφύγουν από την καταπίεση.

Όπως ήταν φυσικό, όντας πιο αδύναμοι από τους τσιφλικάδες με τους πολλούς σωματοφύλακες και τα πολλά τάλαρα, τα δύο αδέρφια αναγκάστηκαν να φύγουν από το χωριό των Βασιλικάδων. Βέβαια η φυγή τους ήταν ο δρόμος προς την ελευθερία, την δικαιοσύνη, την δημοκρατία και ως εκ τούτου προς μία καλύτερη ζωή.

Ξεκίνησαν από τους Βασιλικάδες και έφθασαν εκεί που σήμερα βρίσκεται το Βιγγλί. Το επώνυμο των δύο αδελφών ήταν Βασιλάτος. Τα δύο αδέρφια συμφώνησαν φεύγοντας να πάρουν διαφορετικά μονοπάτια και όπου συναντηθούν ξανά να φτιάξουν την Εκκλησία του χωριού τους. Η Εκκλησία είναι σήμερα φυσικά ο Άγιος Σπυρίδωνας. Ο πρώτος ιερέας του χωριού ήταν ο «Παπα Αλέξης». Σήμερα το επώνυμο όλων των Βιγγλιωτών είναι Παπαλεξάτος. Είναι αλήθεια ότι οι πρώτοι Βιγγλιώτες άλλαξαν το επώνυμο τους μη θέλοντας τίποτε να τους θυμίζει το μαύρο καταπιεσμένο παρελθόν.

Το πρώτο και αληθινό όνομα του χωριού είναι Παπαλεξάτα. Αλλά λόγω της θέας του και της μοναδικής του τοποθεσίας ονομάστηκε Βιγγλί που σημαίνει παρατηρητήριο.

Υπάρχει και μια άλλη εκδοχή, ότι από την αρχή υπήρχαν 3 οικογένειες: του Σίμου στα Σιμάτα, του Πέτρου που αντιστοιχούν στα παρατσούκλια Περοναρίοι και Γνεσουλαίοι, τα οποία υπάρχουν και σήμερα και η οικογένεια του Στάθη με το αντίστοιχο παρατσούκλι Λεοτσακαίοι που και αυτό ισχύει μέχρι σήμερα.

Οι σημερινοί απόγονοι των πρώτων Βιγγλιωτών νιώθουν περήφανοι που οι πρόγονοι τους ήταν επαναστάτες της ελευθερίας και της δικαιοσύνης ίσως αντάξιοι του μεγάλου Μαρίνου Αντύππα.

Η ιστορία αυτή έχει σωθεί από στόμα σε στόμα.

Κείμενα: Σπύρος Παπαλεξάτος